Eski bir ticaret borsası olan ve ünlü mimar Tadao Ando tarafından dönüştürülen mekan, defilenin atmosferine derinlik kattı. Ando’nun minimalist ve çağdaş dokunuşu, Vaccarello’nun keskin hatlarla bezeli tasarımlarıyla mükemmel bir uyum yakaladı. Mekan seçiminin önemine vurgu yapan bu defile, Giorgio Armani’nin geçmişte Ando’nun Milano’daki mekanında düzenlediği gösteriyle de paralellik kurdu.
Sanat eseriyle şekillenen koreografi
Defilenin merkezinde, sanatçı Céleste Boursier-Mougenot’nun ‘Clinamen’ adlı enstalasyonu yer aldı. Suda yavaşça hareket eden beyaz porselen kaselerin birbirine hafifçe çarpması, koleksiyonun ritmini belirledi. Bu etkileyici görsel şölen, podyumda birbirine yaklaşan ama tam olarak temas etmeyen modellerin koreografisiyle güçlendi. Sessiz ve zarif karşılaşmalar, Vaccarello’nun kontrollü dinamizm anlayışını yansıttı.
80’ler ruhuyla aydınlık ve dinamik bir Saint Laurent
Vaccarello, bu koleksiyonla Saint Laurent’ın alışılagelmiş karanlık estetiğinden uzaklaşarak daha aydınlık ve duygusal bir dil benimsedi. “Daha az karanlık, daha çok ışık, daha duygusal, daha eğlenceli” sözleriyle özetlediği koleksiyonda, 80’lerin geniş omuzlu ceketleri dar kesim pantolonlarla dengelendi. Blok renklerin cesur kombinasyonları ise koleksiyona grafik bir enerji kattı.
Markanın klasik silüetleri bu defileyle yeniden tanımlandı: Omuzlar genişledi, çizgiler keskinleşti, ancak aynı zamanda yumuşak ve zarif bir dokunuş korundu. Vaccarello, bu koleksiyonu “kaybolmuş bir jenerasyona övgü” olarak nitelendirdi.
Saint Laurent’ın bu defilesi, Anthony Vaccarello’nun markaya kattığı sofistike ve zamansız yaklaşımın bir sonraki aşamasını işaret ediyor. Moda, mimari ve çağdaş sanatın bir araya geldiği bu gösteri, izleyenlere unutulmaz bir deneyim yaşattı.